CENTRUM

O nas

Zajęcia

Instruktor

TAIJI (Tai - Chi)

Co to jest

Wskazania i korzyści

Program

QIGONG

Co to jest

Wskazania i korzyści

Program

Taijiquan (Tai Chi Chuan) - Sztuka Walki

    Jeśli mówimy o Taiji (Tai - Chi)jako o sztuce walki powinniśmy właściwie używać nazwy Taijiquan. Jej praktykami zostają nieliczni, nie tylko dlatego, że jest to sztuka walki wymagająca absolutnej perfekcji i żmudnych ćwiczeń, ale również dlatego, że traktują Taiji (Tai - Chi) wyłącznie jako QIGONG lub element rekreacji ruchowej.

    Bez względu na to, czy potraktujemy Taiji (Tai - Chi) jako sztukę walki, czy jako przejaw szeroko rozumianej rekreacji ruchowej z elementami Qigong, ma ono niezaprzeczalny (potwierdzony badaniami naukowymi) zbawienny wpływ na zdrowie i prowadzi do uzyskania harmonii ciała i umysłu.

    Wszyscy, którzy zetknęli się kiedykolwiek z praktyką Taiji (Tai - Chi), wiedzą, że w tym systemie istnieje coś, co określamy słowem FORMA. Ćwiczący używają jednak również na jej określenie rdzennej nazwy - TAO. Słowo TAO oznacza również DROGĘ. W uproszczeniu można więc powiedzieć, że FORMA Taiji (Tai - Chi), to swego rodzaju droga, która prowadzi nas do wyznaczonego celu. Celem tym może być uzyskanie lepszego samopoczucia, lepszej ruchomości stawów, wyrobienie gibkości, poprawa kondycji, wyostrzenie percepcji, polepszenie koordynacji ruchowej i zmysłu równowagi, czy wreszcie osiągnięcie harmonii wewnętrznej i rozwoju mentalnego. Celem może być też opanowanie sztuki walki, której fenomen polega na tym, iż podczas jej praktyki zyskuje się wszystkie wyżej wymienione korzyści, niejako przy okazji, na DRODZE, po DRODZE.

    FORMA Taiji (Tai - Chi), to pewnego rodzaju sekwencja następujących po sobie określonych ruchów. Mogą one różnić się od siebie (niekiedy nawet bardzo znacznie), w zależności od uprawianego stylu (odmiany) Taiji (Tai - Chi). Najbardziej znane style Taiji (Tai - Chi) to styl Klasztorny (z którego, drogą ewolucyjną rozwinęły się pozostałe) oraz tzw. style rodzinne Chen, Yang, Wu i powstały stosunkowo niedawno Sun. Każdy z nich dzieli się jeszcze na wiele odmian i "podstyli". Każda z tych odmian posiada własną FORMĘ, i mimo, że jak to zostało powiedziane już wyżej, zewnętrznie różnią się one między sobą, to jednak ich istota jest taka sama - ruchy wykonywane są płynnie, ze zdecydowaną przewagą ruchów kulistych, ćwiczący poruszają się z kocią gracją, a ciało i umysł tworzą jedność. Postronny obserwator, zada z pewnością pytanie - "cóż to jednak ma wspólnego z praktyką sztuki walki?" Otóż ma, i to wiele, bowiem pod płaszczykiem niewinnych ruchów, kryje się niezwykle wyrafinowana i skuteczna sztuka walki. Sztuka, gdyż opanowanie jej wymaga artyzmu. Aby być praktykiem Taijiquan, nie wystarczy być dobrym rzemieślnikiem, powtarzającym w swej pracy wyuczone ruchy, tu trzeba być artystą, Profesorem. Trzeba tworzyć swoje własne dzieło sztuki, czerpiąc z doświadczeń niezliczonego łańcucha pokoleń żyjących przed nami. W tym momencie aż się chce przytoczyć słowa średniowiecznego mistrza filozofii szkoły w Chartres - "jesteśmy karłami, stojącymi na ramionach olbrzymów, ale możemy spoglądać tak daleko, dlatego, że stoimy tak wysoko" Stojąc tak wysoko możemy również dorzucić własną cegiełkę do wielkiej budowli, jaką jest Taiji (Tai - Chi). Pozostając jeszcze przy pojęciu sztuki w odniesieniu do Taiji (Tai - Chi), należy powiedzieć, że prawdziwa sztuka jest uniwersalna, dlatego możliwe są odniesienia międzykulturowe i interpretowanie Taiji (Tai - Chi) na rodzimych podstawach. A Profesor, to przecież nie tylko specjalista w swej wąskiej dziedzinie, lecz również osoba dysponująca rozległą wiedzą ogólną...

Taiji (Tai - Chi) jest jedno, sposobów interpretacji wiele.

    Wyżej celowo została przywołana postać Profesora, prawdziwego Profesora, postaci, którą studenci podziwiają za wiedzę, erudycję, sposób bycia. Postaci, która jest wzorem do naśladowania. My jako studenci tej sztuki powinniśmy dążyć do tego, by kiedyś stać się kimś takim.

"Taiji się studiuje, a nie uczy" - oznacza to, że w naszej drodze do Doskonałości (czy będzie to obejmowało omawiana sztukę walki, czy też nie) powinniśmy korzystać ze wszystkich dostępnych źródeł wiedzy, a także prowadzić własne poszukiwania. Kto wie, może niektórym z nas uda się zostać Profesorami.

Pozostawiając rozważania filozoficzne, skądinąd niezmiernie ważne, jako podbudowa ideologiczna tej sztuki walki, warto wrócić do FORMY - mówiliśmy o jej ruchach; każdy z tych ruchów, wyglądających przecież tak niewinnie, ma swoje zastosowania w samoobronie.

Taijiquan, jako sztuka walki składa się z trzech podstawowych elementów:
- technik wykorzystujących siłę przeciwnika, wykonywanych głównie w defensywie,
- ucisków na punkty wrażliwe i dźwigni
- uderzeń i kopnięć, zadawanych również kombinacyjnie z dwoma wyżej wymienionymi elementami.

    Należy podkreślić, że mimo tego, iż opanowanie tej sztuki walki wymaga stosunkowo długiego czasu nauki i własnych studiów, to jest to sztuka walki, którą mogą ćwiczyć wszyscy, niezależnie od wieku i prezentowanej sprawności fizycznej. Niektórzy z adeptów dochodzą również do opanowania czwartego elementu Taijiquan, jakim jest użycie QI w walce.

    Pomimo tego, że opanowanie Taiji (Tai - Chi), jako sztuki walki jest czasochłonne, czy to ze względu na opisaną wyżej całą "otoczkę" z tym związaną, czy to ze względu na obecny sposób życia, i dla wielu osób może być traktowane wyłącznie, jako hobby, to jednak możliwe jest wyodrębnienie z tej sztuki walki skutecznych technik samoobrony.

[DP]

Artykuły wybrane

Automasaż

Tao - filozofia w Taiji

Meridiany

Galerie wybrane

Sztuka Chin-ceramika

Park Nanguan

Pałac Letni cz.2